Informacje ogólne
Boraks jest rzadkim minerałem z klasy boranów. Sól sodowa kwasu borowego jest również nazywana boranem sodu, sodą kwasu borowego lub - obecnie rzadko używanym - tinkalem. Znany jest również pod nazwą chemiczną dekahydrat tetraboranu disodu.
Boraks jest produkowany rocznie na całym świecie w megatonach. Jest on pozyskiwany z minerału boraksu - kernitu - poprzez rozpuszczenie go w gorącej wodzie. Czysty boraks jest następnie wytwarzany w procesie krystalizacji. Naturalna forma boraksu jest krystaliczna lub masywna - podobna do anhydrytu lub gipsu jako ewaporytu. Boraks powstaje między innymi podczas wysychania słonych jezior, które są następnie nazywane "jeziorami boraksowymi". Minerał ten występuje również jako wykwit glebowy w suchych regionach, jako spiekane osady w źródłach termalnych lub w kominach wulkanicznych. Znane miejsca występowania to Kalifornia, Argentyna, Boliwia, Meksyk, Chiny, Indie i Włochy, a także Turcja i Ukraina.
Właściwości boraksu
Boraks należy do grupy tetraboranów. Krystalizuje w układzie jednoskośnym, a w czystej postaci jest bezbarwny i przezroczysty. Boraks należy do tak zwanych miękkich minerałów, które można odkształcać za pomocą środków mechanicznych. Na przykład boraks można zarysować paznokciem. Rozpuszcza się w wodzie i glicerynie. Po podgrzaniu do około 100°C traci część wody krystalizacyjnej i tworzy pentahydrat. Jeśli temperatura zostanie podniesiona do 400°C, otrzymuje się bezwodny tetraboran sodu, który topi się w temperaturze 742°C.