Informacje ogólne
Glicyna jest najmniejszym i najprostszym aminokwasem. Jest to aminokwas proteinogenny, co oznacza, że jest wykorzystywany w organizmach żywych jako ważny budulec białek i jest bardzo istotny dla metabolizmu organizmu. Glicyna jest szczególnie powszechnym składnikiem kolagenu białkowego. Ponadto aminokwas ten jest wykorzystywany między innymi do syntezy składników DNA, hemu (wiązanie tlenu we krwi) i kreatyny (magazynowanie energii w mięśniach). Jako neuroprzekaźnik w mózgu, glicyna odgrywa również ważną rolę w układzie nerwowym.
Aminokwas ten jest w dużej mierze wchłaniany z pożywienia, ale może być syntetyzowany przez sam organizm ludzki.
Glicyna jest nie tylko składnikiem ciała, substancja ta została również zebrana przez sondę kosmiczną Stardust w 2004 roku i wykryta po raz pierwszy w 2009 roku w próbkach cząstek z komy komety.
Z chemicznego punktu widzenia glicyna jest wytwarzana z kwasu monochlorooctowego i amoniaku. Innym sposobem produkcji glicyny jest tak zwana "synteza Streckera": w reakcji formaldehydu, cyjanowodoru i amoniaku powstaje aminonitryl, który z kolei wytwarza glicynę podczas hydrolizy.
Właściwości glicyny
Glicyna jest bezbarwnym i bezwonnym krystalicznym ciałem stałym. Substancja ta należy do grupy aminokwasów hydrofilowych, tj. reaguje z wodą i jest w niej dobrze rozpuszczalna. Natomiast glicyna słabo rozpuszcza się w alkoholu. Aminokwas rozkłada się w temperaturze 290 °C i wyższej.
Nazwa glicyna pochodzi od greckiego określenia niemieckiego słowa "süß" (słodki) i opisuje smak substancji.
Glicyna - podobnie jak wszystkie aminokwasy - należy do amfolitów: reaguje zarówno jako kwas, jak i zasada, tj. może emitować lub przyjmować protony. Proton grupy COOH ma zdolność migracji do atomu azotu grupy aminowej, tworząc tak zwany "jon obojnaczy".
